19 stycznia 2022 będziemy obchodzić stulecie urodzin Jerzego Kawalerowicza – jednego z najwybitniejszych polskich twórców filmowych, a zarazem ważnego dla dziejów polskiego kina organizatora produkcji: pierwszego prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich i wieloletniego szefa Zespołu Filmowego „Kadr”.
Takie dzieła, jak „Pociąg”, „Matka Joanna od Aniołów”, „Faraon” i „Austeria”, już na zawsze zapisały w dziedzictwie światowego kina. Zapraszamy do wspólnego świętowania stulecia urodzin mistrza Kawalerowicza.
📆 Harmonogram wydarzeń:
◼ 16:00 - Muzeum Fotografii „MuFo”, ul. Józefitów 16
Oprowadzanie po wnętrzach Muzeum – liczba osób mogących wziąć udział w jednym oprowadzaniu ograniczona jest do ośmiu.
◼ 17:00 - Kino Mikro, ul. Lea 5
Projekcja filmowa oraz spotkanie wokół Warsztatu Filmowego Młodych - seans otwarty
„2x2=4” (1945, reż. Antoni Bohdziewicz, 33’)
„Wieliczka” (1946, reż. Jarosław Brzozowski, 17’)
„Łopuszna. Ziemia nieznana” (1945, reż. Tadeusz Makarczyński, 19’)
Po projekcji w rozmowie wezmą udział m.in.: prof. dr hab. Małgorzata Radkiewicz, prof. dr hab. Tadeusz Lubelski, dr hab. Robert Sowa, prof. ASP - Prorektor ASP w Krakowie, dr hab. Rafał Syska, prof. UJ – Dyrektor NCKF w Łodzi.
W związku z sytuacją pandemiczną liczba mieść ogólnodostępnych wynosi 30%. Powyżej tego limitu będą wpuszczane tylko osoby z certyfikatami covidowymi, okazywanymi przy wejściu.
Takie dzieła, jak „Pociąg”, „Matka Joanna od Aniołów”, „Faraon” i „Austeria”, już na zawsze zapisały w dziedzictwie światowego kina. Zachwycały unikatową poetyką, olśniewającym aktorstwem, pięknem sfery plastycznej i pełną niebanalnych metafor ekspresją wyrazu. To te cechy pozwoliły Kawalerowiczowi stać się jednym z najnowocześniej myślących o języku filmu europejskich twórców, bezspornym ambasadorem polskiej kultury, a przy tym człowiekiem obdarzonym imponującą erudycją, artystyczną wrażliwością i odwagą podejmowania niepopularnych tematów.
W biografii i twórczości Kawalerowicza odbija się cały XX wiek: dorastanie na Kresach, hekatomba Holocaustu, socrealizm, popaździernikowa Odwilż i kosmopolityczny modernizm. Autor „Faraona” każdy ze swych filmów naznaczał więc refleksją historiozoficzną, ale w przeciwieństwie do twórców Szkoły Polskiej unikał katastroficznych wizji i ciężaru romantycznego dziedzictwa. Zawsze nadawał filmom głębię nie tylko psychologicznych obserwacji, ale też uniwersalność politycznych znaczeń, szukając w niełatwych czasach PRL-u płaszczyzn dialogu, wzajemnego szacunku i bezkompromisowego artyzmu, który nie musiał być okupiony jakimkolwiek fałszem i środowiskową zawiścią.
Kawalerowicz spajał więc swoją osobą całe powojenne kino – najpierw jako student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i uczestnik krakowskiego Kursu Przygotowania Filmowego oraz Warsztatu Filmowego Młodych, potem asystent przy „Ostatnim etapie” Wandy Jakubowskiej i samodzielny reżyser epickich dzieł przełamujących sztywność stalinowskich poetyk. Szybko stał się cenionym na całym świecie autorem wieloznacznych, głębokich intelektualnie, ale zarazem zachwycających aktorstwem i precyzją reżyserii fresków. Jego filmy, nagradzane na całym świecie, w tym na festiwalach w Cannes i Berlinie, przyniosły polskiemu kinu także jedną z pierwszych nominacji do Oscara, otrzymaną za film „Faraon”. Kawalerowicz pod koniec życia aktywnie działał w wolnorynkowym systemie produkcyjnym, kierował Studiem Filmowym „Kadr” i stał się autorem jednego z najdroższych filmów po 1989 roku – oczekiwanej przez dekady adaptacji „Quo vadis?”.
Takim Jerzy Kawalerowicz został zapamiętany – był jedną z najjaśniejszych postaci polskiej kultury drugiej polowy XX wieku, artystą, o którym pamięć powinna być stale pielęgnowana, a wiedza o jego dokonaniach stale popularyzowana.
Zaangażowane strony:
Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Muzeum Fotografii w Krakowie
Instytut Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi
Fundacja Rozwoju Kina
Apollo Film